آلفرد نورث وایتهد (۱۸۶۱–۱۹۴۷)، ریاضیدان و فیلسوف بریتانیایی، بیشتر به خاطر کارهایش در منطق ریاضی و فلسفهٔ علم شناخته میشود. او با همکاری برتراند راسل، اثر مهم سهجلدی اصول ریاضیات (Principia Mathematica) (۱۹۱۰، ۱۹۱۲، ۱۹۱۳) را نوشت. بعدها، در پایهگذاری رویکردی به متافیزیک که اکنون به فلسفه فرایند (process philosophy) معروف است، نقشی اساسی ایفا کرد.
اگرچه پیوستگیهای مهمی در طول دوران حرفهای وایتهد وجود دارد، اما زندگی فکری او اغلب به سه دوره اصلی تقسیم میشود. دوره اول تقریباً با زمان حضور او در دانشگاه کمبریج، از ۱۸۸۴ تا ۱۹۱۰، مطابقت دارد. در این سالها بود که او عمدتاً روی مسائل ریاضی و منطق کار کرد و با راسل نیز همکاری داشت. دوره اصلی دوم، از ۱۹۱۰ تا ۱۹۲۴، تقریباً با دوران حضور او در لندن مطابقت دارد. در این سالها، وایتهد عمدتاً بر مسائل فیزیک، فلسفه علم و فلسفه آموزش تمرکز داشت. دوره اصلی سوم نیز تقریباً با دوران حضور او در دانشگاه هاروارد از سال ۱۹۲۴ به بعد مطابقت دارد. در این زمان بود که او عمدتاً روی مسائل متافیزیک کار کرد.
- آثار منتشرشده از صالح نجفی در نشر لِگا:
- نقش عقل [ترجمۀ پیمان غلامی]
