میشل فوکو یکی از مهم‌ترین و جنجالی‌ترین فیلسوفان فرانسوی قرن بیستم بود که آثار پیشگام و مبتکرانه‌اش مطالعات تاریخ، جامعه‌شناسی و نظریۀ سیاسی را به‌طور بنیادین دگرگون کرد. او به دلیل نقد‌های موشکافانه‌اش بر مفاهیم قدرت، دانش و نهادهای اجتماعی شهرتی گسترده دارد.

فوکو از سال ۱۹۷۰ تا زمان مرگش، کرسی معتبر استاد تاریخ نظام‌های اندیشه را در کالج دو فرانس در اختیار داشت. رویکرد آکادمیک او شکل منحصر‌به‌فردی از باستان‌شناسی و تبارشناسی بود که بررسی می‌کرد چگونه مفاهیم پذیرفته‌شده‌ای چون جرم جنسیت و جنون حقایقی ثابت نبوده‌اند، بلکه ساختارهای تاریخی‌ای بودند که برای مدیریت و کنترل بدن‌ها و جمعیت‌های انسانی به کار رفته‌اند.

او خوانندگان را به چالش کشید تا قدرت را نه به عنوان نیرویی از بالا به پایین که توسط یک شخص یا دولت اِعمال می‌شود، بلکه به عنوان شبکه‌ای ظریف و همه‌جا حاضر از روابط و فناوری‌هایی ببینند که از طریق نهادهایی مانند زندان‌ها، بیمارستان‌ها و مدارس عمل می‌کنند.

 

میشل فوکو