۲۵ مهر
«کوئنتین تارانتینو و فلسفه»
به گزارش خبرنگار مهر، کتاب «کوئنتین تارانتینو و فلسفه» با تدوین و گردآوری ریچارد گرین و کی. سیلم محمد با ترجمۀ یاسر پوراسماعیل توسط انتشارات لگا منتشر و راهی بازار نشر شد. کوئنتین تارانتینو، کارگردان مطرح آمریکایی، جسورانه‌ترین فیلم‌های خودافشاگر را در جریان اصلی سینمای معاصر می‌سازد. فکروذکر فیلم‌های این کارگردان، از گفت‌وگو درباره مَدونا، لی […]
![.
«لحظۀ بیقراریست. زن سرش را پایین نگاه داشته تا مرد مجال یابد به او نزدیکتر شود. اما مرد نمیتواند، دلش را ندارد. زن دور میزند و دور میشود.» [از متن کتاب در حال و هوای عشق]
مجموعۀ | عشق در سینما | صالح نجفی | چاپ اول، ۱۳۹۸ |
.
#عشق #عشق_سینما #سینما #کتاب
#سینما_کتاب #کتاب_سینمایی #فیلم_عاشقانه
#در_حال_هوای_عشق #در_ستایش_عشق
#پلهای_مدیسن_کانتی #بوسه_های_دزدکی
#هیروشیما_عشق_من #خانه_خالی
#مثل_یک_عاشق #شب_من_در_خانه_مو](http://scontent-frt3-1.cdninstagram.com/v/t51.2885-15/e35/s320x320/80677836_223101212018786_2744092342446865957_n.jpg?_nc_ht=scontent-frt3-1.cdninstagram.com&_nc_cat=102&_nc_ohc=-8QVWD5w01QAX9kJ7l-&oh=58eaf40a9588d5cc656e8d4463f6d89b&oe=5E28A491 ".
«لحظۀ بیقراریست. زن سرش را پایین نگاه داشته تا مرد مجال یابد به او نزدیکتر شود. اما مرد نمیتواند، دلش را ندارد. زن دور میزند و دور میشود.» [از متن کتاب در حال و هوای عشق]
مجموعۀ | عشق در سینما | صالح نجفی | چاپ اول، ۱۳۹۸ |
.
#عشق #عشق_سینما #سینما #کتاب
#سینما_کتاب #کتاب_سینمایی #فیلم_عاشقانه
#در_حال_هوای_عشق #در_ستایش_عشق
#پلهای_مدیسن_کانتی #بوسه_های_دزدکی
#هیروشیما_عشق_من #خانه_خالی
#مثل_یک_عاشق #شب_من_در_خانه_مو")
![#نشر_لگا_سینما
حرفهای کیارستمی دربارۀ ساختن فیلم «زندگی و دیگر هیچ»: .
.
در ژوئن ۱۹۹۰ [کیارستمی در مصاحبۀ دیگری میگوید، «شب پیش از زلزله دوستانم تولد پنجاهسالگی مرا جشن گرفته بودند»، یعنی اول تیر ۱۳۶۹]، زمینلرزهای با ابعاد فاجعهبار شمال ایران را لرزاند و جان دههاهزار تن را گرفت و خسارتی باورنکردنی به بار آورد. بلافاصله تصمیم گرفتم به مجاورت کوکر بروم، به روستایی که چهار سال پیش «خانۀ دوست کجاست؟» را آنجا ساخته بودم. میخواستم از سرنوشت دو بازیگر نوجوانی خبر بگیرم که در آن فیلم بازی کرده بودند اما موفق نشدم پیدایشان کنم. ولی خیلی چیزهای دیگر برای دیدن وجود داشت ... شاهد تلاش آدمهایی بودم که سعی داشتند بهرغم رنجهای مادی و عاطفیشان زندگی خود را از نو بسازند. شور و شوقی که در آنها برای زندگیکردن شاهد بودم بهتدریج منظر مرا عوض کرد. تراژدی مرگ و ویرانی کمرنگ و کمرنگتر شد. در اواخر سفر، کمتر و کمتر ذهنم مشغول دو پسر نوجوان بود. قدر مسلم این بود: بیش از ۵۰۰۰۰ نفر جان باخته بودند، بعضی از آنها همسنوسال دو پسری بودند که در فیلم من بازی کرده بودند (دو پسری که در پایان این فیلم میبینیم شاید جایگزین آن زوج اصلی بهحساب آیند). در نتیجه، به انگیزۀ قویتری برای ادامهدادن سفر احتیاج داشتم. آخرسر احساس کردم شاید مهمتر [از یافتن آن دو] کمک به بازماندگانی بود که اسم و رسمی نداشتند ولی با تمام وجود تلاش میکردند زندگی جدیدی برای خود بسازند، آنهم در شرایطی بسیار سخت و وسط محیطی سرشار از زیبایی طبیعت که جوری راه و رسم قدیم خود را ادامه میداد که انگار هیچ اتفاقی نیفتاده. انگار به آنها میگفت، زندگی همین است دیگر، ادامه بدهید، دم را غنیمت بشمارید... .
.
«عباس کیارستمی و فیلم _ فلسفه»، صفحۀ ۵۲
مَتیو اَبوت
صالح نجفی
#عباس_کیارستمی #فیلم_فلسفه #عباس_کیارستمی_و_فیلم_فلسفه #سینما
#سینمای_ایران #سینمای_کیارستمی #زندگی_و_دیگر_هیچ #کتاب #کتاب_خوب
#سینما_کتاب #فیلم_کتاب #ایران #فیلم_ایرانی](http://scontent-frx5-1.cdninstagram.com/v/t51.2885-15/e35/s320x320/79306174_496812884280840_2868646431881281002_n.jpg?_nc_ht=scontent-frx5-1.cdninstagram.com&_nc_cat=100&_nc_ohc=JeSm33cj13cAX-sDjzs&oh=35b384893c6431947754abe599b07f24&oe=5EC1B32C "#نشر_لگا_سینما
حرفهای کیارستمی دربارۀ ساختن فیلم «زندگی و دیگر هیچ»: .
.
در ژوئن ۱۹۹۰ [کیارستمی در مصاحبۀ دیگری میگوید، «شب پیش از زلزله دوستانم تولد پنجاهسالگی مرا جشن گرفته بودند»، یعنی اول تیر ۱۳۶۹]، زمینلرزهای با ابعاد فاجعهبار شمال ایران را لرزاند و جان دههاهزار تن را گرفت و خسارتی باورنکردنی به بار آورد. بلافاصله تصمیم گرفتم به مجاورت کوکر بروم، به روستایی که چهار سال پیش «خانۀ دوست کجاست؟» را آنجا ساخته بودم. میخواستم از سرنوشت دو بازیگر نوجوانی خبر بگیرم که در آن فیلم بازی کرده بودند اما موفق نشدم پیدایشان کنم. ولی خیلی چیزهای دیگر برای دیدن وجود داشت ... شاهد تلاش آدمهایی بودم که سعی داشتند بهرغم رنجهای مادی و عاطفیشان زندگی خود را از نو بسازند. شور و شوقی که در آنها برای زندگیکردن شاهد بودم بهتدریج منظر مرا عوض کرد. تراژدی مرگ و ویرانی کمرنگ و کمرنگتر شد. در اواخر سفر، کمتر و کمتر ذهنم مشغول دو پسر نوجوان بود. قدر مسلم این بود: بیش از ۵۰۰۰۰ نفر جان باخته بودند، بعضی از آنها همسنوسال دو پسری بودند که در فیلم من بازی کرده بودند (دو پسری که در پایان این فیلم میبینیم شاید جایگزین آن زوج اصلی بهحساب آیند). در نتیجه، به انگیزۀ قویتری برای ادامهدادن سفر احتیاج داشتم. آخرسر احساس کردم شاید مهمتر [از یافتن آن دو] کمک به بازماندگانی بود که اسم و رسمی نداشتند ولی با تمام وجود تلاش میکردند زندگی جدیدی برای خود بسازند، آنهم در شرایطی بسیار سخت و وسط محیطی سرشار از زیبایی طبیعت که جوری راه و رسم قدیم خود را ادامه میداد که انگار هیچ اتفاقی نیفتاده. انگار به آنها میگفت، زندگی همین است دیگر، ادامه بدهید، دم را غنیمت بشمارید... .
.
«عباس کیارستمی و فیلم _ فلسفه»، صفحۀ ۵۲
مَتیو اَبوت
صالح نجفی
#عباس_کیارستمی #فیلم_فلسفه #عباس_کیارستمی_و_فیلم_فلسفه #سینما
#سینمای_ایران #سینمای_کیارستمی #زندگی_و_دیگر_هیچ #کتاب #کتاب_خوب
#سینما_کتاب #فیلم_کتاب #ایران #فیلم_ایرانی")
