هجده مقاله‌ای که شکل‌دهندۀ کتاب متفکران بزرگ زیباییشناسی هستند، به بیست‌ویک متفکر بزرگی می‌پردازند که فصلی یا بخشی از یک فصل به آن‌ها اختصاص داده شده است و همچنین دربرگیرندۀ دو مرور کلّی‌اند، یکی مرور زیباییشناسی قرون وسطا (فصل سوم) و دیگری مرور تحوّلات معاصر (فصل هجدهم). طلب جامعیتْ طلبی غیرواقع‌بینانه خواهد بود و ازاین‌رو فهرست متفکرانی که به آن‌ها پرداخته شده ضرورتاً گزینشی است. به‌جهت دستیابی به دو هدف باارزش برخی چیزها کنار نهاده شده‌اند. از طرفی فضایی برای برخی از چهره‌های برجستۀ قرن بیستم گشوده شده است که معمولاً در ردۀ فیلسوفان تحلیلی قرار نمی‌گیرند و به حوزۀ «فلسفۀ قاره‌ای» تعلّق دارند: مارتین هایدگر، والتر بنیامین و تئودور آدورنو.
از طرف دیگر، در این مجموعه حجم قابل‌توجهی به زیباییشناسی معاصر اختصاص داده شده است، یعنی شش فصل به زیباییشناسی بعد از 1950مربوط است که به مونرو بیردزلی، نلسون گودمن، ریچارد ولهایم، آرتور دانتو و کندل والتون می‌پردازند و فصلی در باب تحوّلات معاصر مکمل آن‌هاست. باید متذکر شد که این فصل نهایی در حجمی محدود به دیدگاه‌های شخصیت‌های مهمی می‌پردازد که فصلی به آن‌ها اختصاص داده نشده است به‌خصوص فرانک سیبلی (1996-1932) و جورج دیکی ( -1962). درعین‌حال این فصل اغلب به بحث تفصیلی در باب دیدگاه‌های برخی چهره‌های برجسته در زیباییشناسی کنونی اختصاص دارد. بسیار شوق‌برانگیز است که چند تن از نویسندگان این کتاب در میان این چهره‌های برجسته‌اند.
در کتاب متفکران بزرگ زیباییشناسی از نویسندگان فصل‌ها خواسته شده که وضوح را به‌دقت و کمال بحث بیفزایند تا خوانندگانی با سطوح متفاوت آشنایی با قواعد پژوهش فلسفی بتوانند به اندیشه‌های اصلی متفکران موردبحث دست یابند. فصولی که ایشان فراهم آوردند اثبات می‌کند که این امر نه‌تنها خواستنی بلکه رسیدنی نیز بوده است. ازاین‌رو مخاطب این کتاب هم می‌تواند فردی مبتدی باشد که می‌خواهد چیزی دربارۀ قلمرو زیباییشناسی بداند و هم خواننده‌ای که آشنایی بهتری با این حوزه دارد و در پی چشم‌اندازهای بصیرت‌بخشی دربارۀ این متفکران بزرگ است.
هر فصل کامل است و می‌تواند مستقل از فصول دیگر خوانده شود. البته طبیعی‌ترین شیوۀ مطالعۀ این فصول تبعیت از نظم تاریخی است. تقسیم‌بندی تاریخی معمول از این قرار است: زیباییشناسی باستان؛ (فصول یک و دو دربارۀ ارسطو و افلاطون)؛ زیباییشناسی قرون وسطا (فصل سه)؛ دورۀ جدید (فصول چهار و پنج، دربارۀ هیوم و کانت)؛ قرن هجدهم و نوزدهم (فصول شش و هفت، که دربارۀ هگل، شوپنهاور و نیچه است)؛ دورۀ معاصر که به بخش نخست قرن بیستم (فصول هشت تا دوازده از کروچه تا آدورنو) و نیمۀ دوم قرن بیستم تا امروز (فصول سیزده تا هجده) تقسیم می‌شود.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.