شُما بی‌شُمارید!

«شما بی‌شمارید!» اثری‌ست کوچک حاصل دو سخنرانی آلن بدیو، فیلسوف چپ‌گرای فرانسوی. چنان‌که خود او در مقدمه آورده است، می‌شود این کتاب را تکمله‌ای بر کتاب «زندگی حقیقی: فراخوانی برای فاسدکردن جوانان» دانست. البته، تفاوت این اثر با «زندگی حقیقی» در خصلت سیاسی‌تر آن است. این کتاب خطاب به مخاطبانی‌ست که عمدتاً، اگرچه به‌دلایلی متفاوت، شامل جوانان می‌شود.

دو مقاله‌ای که به این کتاب شکل داده‌اند، ابتدا دو سخنرانی بودند که آلن بدیو اولی را در مدرسۀ متوسطۀ آنری چهارم و دومی را در مدرسۀ ملی هنرهای زیبا ایراد کرده‌ام. ویژگی مشترک هر دو سخنرانی این است که خطاب به مخاطبانی بودند که عمدتاً، اگرچه به‌دلایلی متفاوت، شامل جوانان می‌شدند. دلیل این امر در مدرسۀ متوسطه آشکار است، چراکه در مدارس متوسطه آن‌قدرها آدم مسن پیدا نمی‌کنید. ماجرا در مدرسۀ هنرهای زیبا فرق داشت، زیرا، دست‌کم عمدتاً، دانشجویان آن مدرسه در جلسه حاضر نبودند، بلکه حاضران عبارت بودند از «سازمانی» کاملاً غیررسمی از آدم‌های جوان و نه‌چندان‌ جوانی که تقریباً همه‌شان از جنبش‌های توده‌ایِ به‌هم‌پیوستۀ اخیر تحت‌عنوان «شب‌بیداران» در میدان پلاس دولا رپوبلیک گرد هم آمده و علیه قانون کاری که واپسین دولت والس_ اولاند مطرح ساخته بود می‌جنگیدند. آن‌ها معمولاً در این مدرسه جمع می‌شدند تا کنش‌های خویش را ارزیابی کرده و برای آینده برنامه‌ریزی کنند. نام این سازمان «پیامدها» بود، نامی درخور.

مفهوم کلیدی مقالۀ اول دیگری و مقالۀ دوم سیاست بود. به باور بدیو، به‌سهولت و سرعت می‌توانید شاهد پیوندهایی ظریف و نزدیک بین دو درخواست باشید. اساساً، وضعیتْ خیلی خودبه‌خودی این دو سخنرانی را به‌نوعی به‌ دنبالۀ کتاب اخیر او با عنوان زندگی حقیقی تبدیل کرد.