توضیحات
«انسان‌ها مغز خویش را می‌سازند، اما نمی‌دانند که چنین می‌کنند.» _ از متن کتاب
بر اساس نگرش سنتی و مکانیکی، مغز اندامی مرکزی و مرکزیت‌بخش بود، ماشینی که همهٔ اندام‌های دیگر را کنترل می‌کند. این نگرش مرکزیت‌بخش به مغز برای مدت‌ها نشان‌دهندهٔ ایدئال حکمرانی بود: رهبری یگانه که همهٔ اعضا را هدایت و کنترل می‌کند. با این‌همه، علوم اعصاب جدید این نگرش به مغز را در هم کوبیده‌اند و آن را نه ماشینی خودآیین بلکه شبکه‌ای از به‌هم پیوستگی‌های نورونی می‌انگارند که هیچ مرکزیت ندارد. این تغییر نگرش به مغز، با تدبیری بنیادین در شیوه‌های سازمان‌دهی اجتماعی و سیاسی همراه بوده است. پلاستیسیته مغز پیامد‌های سیاسی و اجتماعی‌ای دارد که از قضا همخوان با روح سرمایه‌داری است و عالمان اعصاب به‌کل از آن غافلند. کاترین مالابو در کتاب با مغزمان چه باید بکنیم؟ سویۀ سیاسی و اجتماعی مفهوم پلاستیسیته را بررسی می‌کند و می‌کوشد معنای رادیکال و رهایی‌بخش پلاستیسیته مغز را بپروراند. از همین‌روست که او سخن معروف مارکس دربارۀ تاریخ را در مورد مغز به کار می‌برد: «انسان‌ها مغز خویش را می‌سازند، اما نمی‌دانند که چنین می‌کنند.»
«کاترین مالابو» زبان‌شناس و فیلسوف اهل فرانسه است. او به «مغزپژوهی و نورولوژی» گرایش دارد و شاگرد ژاک دریدا است. مالابو با پرداختن به وجهی از کارکرد مغز که به انعطاف‌پذیری آن اشاره دارد، سعی می‌کند تا سیاست و فرهنگ امروز را با علم مغزپژوهی، با طبیعت آشتی دهد.
_ از سایر کتاب‌های مجموعۀ «درنگ‌ها»:
• «آفرینش و آنارشی: اثر هنری و دین سرمایه‌داری»
نوشتۀ جورجو آگامبن، ترجمۀ هومن کاسبی
• «آتش و قصه»
نوشتۀ جورجو آگامبن، ترجمۀ فرهاد اکبرزداه
• «کودکی کشته می‌شود: در باب خوشیفتگی آغازین و رانۀ مرگ»
نوشتۀ سرژ لوکلر، ترجمۀ علی حسن‌زاده
نوشتۀ آلن بدیو و ژان_لوک نانسی، ترجمۀ احسان پورخیری و حسین طیب
• «قدرت چیست؟»
نوشتۀ بیونگ_چول هان، ترجمۀ محمد زندی
• «خودآگاهی نزد هگل: میل و مرگ در پدیدارشناسی روح»
نوشتۀ رابرت پیپین، ترجمۀ امیر مازیار
• «گاه‌شماری‌های فلسفی»
نوشتۀ ژان_لوک نانسی، ترجمۀ کاوه بهبهانی
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.