داستانی «مکثِ منگ»

توضیحات

هر چی که هستیم و می‌شویم به همان خشت اول، یعنی به کودکی، ربط دارد. کودکی یعنی پشت صحنۀ زندگی. در پشت صحنه تمرین کرده‌ایم، یاد گرفته‌ایم، مشاهده کرده‌ایم، کارگردانی شده‌ایم، چهره‌پردازی شده‌ایم، و حالا روی صحنه در بزرگسالی به ایفای نقشی می‌پردازیم که آموخته بودیمش.
آنچه روی صحنه از ما سرمی‌زند همانی‌ست که در متن نوشته شده بود، متنی که جلومان گذاشته بودند تا بخوانیم و اجراش کنیم. وقتی پشت صحنه آرام و آسوده نباشد تمرکز بازیگر روی صحنه به‌هم خواهد خورد.
«بزرگ بشی یادت میره» فقط یک فریبِ لحظه‌ای‌ست و حقیقت چندانی ندارد… .